Nie wierz wszystkiemu, co ludzie mówią.
- 3528 odsłon
Święto humanistów, czyli jak uczeń ucznia uczył...
Gdybyśmy mogli słów użyć
Niczym spadlych liści
Jakież ognisko
Powstałoby z naszych wierszy! 
Dnia 24 lutego 2016 roku My - uczniowie klas humanistycznych - I A i II A, obchodziliśmy swe święto.
Spotkanie prowadzili: Gabriela Jaros i Krystian Buła.
W przygotowanie lekcji zaangażowana była cała klasa II A.
Słowo ma nieskazitelną moc. Być może nawet nie jesteśmy w stanie zdać sobie sprawy z tego, ile możemy zdziałać za pomocą rzekomo błahych wyrazów. Słowo może więcej od czynu. MY - jako rasowi humaniści postanowiliśmy podtrzymywać ognisko słowa, dlatego też zainicjowaliśmy wyjątkowe spotkanie, z naocznym świadkiem historii, wielopokoleniowej tradycji i kultury, wyimaginowanym światem poetyckim i zaprosiliśmy swoich kolegów z najmłodszej klasy humanistycznej, by wspólnie z nimi wspiąć się na wyżyny poetyckich doznań. Naszemu spotkaniu przyświecała wybitna polska noblistka - Wisława Szymborska. Kobieta nad podziw skromna, która swym ogromnym warsztatem poetyckim, wzbudza uznanie nawet u osób, które nie są fanami wierszy.
Uczniowie dwóch klas zebrali się, by wspólnie "ocalić od zapomnienia" piękno poetyckiego słowa. Przypomnieć sobie o tym, iż w poezji tkwi niezwykła moc. Owe spotkanie miało niecodzienny charakter, gdyż to uczniiowie (z kl. II A) wystąpili w roli nauczających. Polonistki - Pani Aneta Wójcikiewicz i Pani Izabela Kasperek zgodziły się więc na eksperyment pedagogiczny.
Geniusz Szymborskiej tkwi w tym, że potrafiła zwykłe rzeczy, świadków codzienności - tzw. "szare eminencje zachwytu", przedstawić w sposób niezwykły.
Kochała kicz, zafascynowana była Andrzejem Gołotą, papierosami i skrzydełkami z KFC...
W nietuzinkowysposób poetkę przedstawiły: Magda Dzierżak i Sylwia Kostka.
O bohaterce jednego z wierszy Wisławy Szymborskiej - Ludwice Wawrzyńskiej, opowiedziała Magda Trelińska.
Wisława, a właściwie tak naprawdę Maria Szymborska, bohaterką liryczną jednego ze swoich poematów uczyniła Ludwikę Wawrzyńską. Kobieta egzystowała nie tylko w świecie lirycznym Szymborskiej, to także postać autentyczna, która odznaczyła się heroiczną postawą. Uratowała bowiem z pożaru czworo dzieci, sama zaś przypłaciła ów czyn życiem. To właśnie jej osoba zachęciła nas do poszerzania horyzontów wiedzy na temat poezji naszej wybitnej noblistki, jej życia, a także zainspirowała do dalszych poszukiwań zwykłych - niezwykłych jednostek na kartach tomików wierszy.
Wiersze Wisławy Szymborskiej i ks. Jana Twardowskiego wyrecytowali: Natalia Bątkowska, Sylwia Kostka oraz Karol Rak.
Wykład, prezentacja multimedialna, przekład intersemiotyczny oraz praca w grupach, czyli krótkie warsztaty z tworzenia poezji...
Najważniejsza jest współpraca - w wykonaniu zadania uczniom kl. IA pomagali starsi koledzy z kl. II A.
Cieszymy się, że nasi koledzy chętnie z nami współpracowali - dzieląc się własnymi refleksjami, podjęli wyzwanie stworzenia poetyckich krajobrazów i na chwilę sami zamienili się w malarzy słowa.
Po zmaganiach z gąszczem metafor, oksymoronów, hiperboli i epitetów przyszedł czas na prezentację własnej twórczości...
Trzeba przyznać, iż młodzi humaniści znakomicie poradzili sobie z tym zadaniem.
Zabawa słowem poetyckim daje mnóstwo radosci i satysfakcji.
Na koniec - jako podsumowanie zajęć uczniowie napisali krótki test.
Najlepsi zostali nagrodzeni.
Życie nasze jest już poezją - powiedział kiedyś Maurycy Mochnacki. My jako humaniści kochamy poezję, może właśnie dzięki niej bardziej będziemy kochać życie, zgłębiać jego tajniki, afirmować je i uczyć się go, bo poezja jest drugą twarzą duszy...
Paulina Zarzycka, Krystian Buła, Karol Rak